In 2020 vierde ze met haar ‘jongens’ het 15-jarig bestaan van Constructabouw. Een mijlpaal, zeker gezien de uitdagingen die de bouwbranche de afgelopen jaren kende. Trots is aannemer Martha Smit (56) zeker, maar een bescheiden nuchterheid overheerst. ‘Mezelf op de schouders kloppen zit niet in me.’
Creatief, concreet en constructief: die drie begrippen raken de kern van bouw- en aannemingsbedrijf Constructabouw in Heerenveen. Eigenaar Martha Smit had destijds scherp voor ogen hoe ze haar bouwbedrijf wilde runnen. “Natuurlijk was de basis kwalitatief goed en creatief bouwen, zoals veel bouwers om me heen ook deden. Maar wat ik in de bouwwereld miste, was het aspect ‘concreet’. Maar al te vaak hoorde ik aannemers tegen klanten zeggen: ach, dêr komme wy wol út. Zo wil ik niet werken; ik hou van transparante offertes en concrete afspraken. Geen verrassingsnota’s achteraf. Een mooi product is zeker belangrijk. Maar wat ik vooral wil is dat we aan het eind van een project met de klant een borrel kunnen drinken.”
Bouwvirus
Martha rolde min of meer in het vak. Met haar financiële achtergrond kwam ze ooit terecht bij een projectontwikkelaar. Na een tijdje leidde ze er zelfstandig twee takken: projectontwikkeling en een vastgoed- en beheerbedrijf. “Daar werd ik besmet met het bouwvirus. Ik vond het ontzettend leuk om woningen te ontwikkelen, om echt iets te maken. Nadat ik moeder was geworden, werkte ik nog een tijdje in de makelaardij. Maar ik miste de bouw. En ik miste uitdaging. Bij mij op de hoek zat een aannemer die failliet ging. Dat triggerde me. Ik dacht: het is nu of nooit. Ik haalde mijn aannemerspapieren en begon een bouwbedrijf.”
Unique Selling Point
Nu, ruim 16 jaar later, is Constructabouw een bloeiende onderneming die uiteenlopende nieuw- en verbouwprojecten verzorgt voor zowel particuliere als zakelijke opdrachtgevers. Het begrip ‘concreet’ waar Martha sinds het begin op hamerde, is inmiddels uitgegroeid tot Unique Selling Point van Constructabouw.
Waar komt dat streven naar transparantie bij jou vandaan?
“Ik ben van de harmonie, eerlijk en oprecht. En dat is de manier waarop ik anderen behandel. We werken dan ook het liefst met mensen die bij ons passen. In het eerste gesprek vertel ik klanten dat ze volledige openheid van ons mogen verwachten. Prijs is prijs, afspraak is afspraak. Die helderheid verwacht ik andersom ook. Met achterdocht en oneerlijkheid heb ik moeite. Als ik het idee heb dat klanten informatie achterhouden of niet helemaal eerlijk zijn over het proces, neem ik afscheid. Ik kan me die selectiviteit nu wel permitteren, er is werk genoeg. In de crisistijd was dat anders. In die periode ‘schoten’ we op alles wat los en vast zat.”
Heb je in die tijd wel keuzes gemaakt waarvan je nu denkt: had ik niet moeten doen?
“We namen eens een klant aan terwijl mijn onderbuikgevoel tijdens de contractondertekening al zei: dit wordt ‘m niet. Ik voelde gewoon dat het vertrouwen bij de andere partij ontbrak. En dat bleek te kloppen. Sindsdien laat ik dat onderbuikgevoel veel meer spreken.”
Wat is de grootste les die je leerde?
“Dat je van je eigen kracht uit moet gaan.”
Leg dat eens uit.
“Ik sta altijd open voor andermans mening. Toch weet ik nu dat je vast moet houden aan wat jij voelt dat klopt. Ons vertrouwen is in de afgelopen jaren af en toe beschaamd. Ik zie dat als leergeld, en daar hebben we nu plezier van. We wijken niet meer af van voorwaarden en gaan ook niet meer mee in onmogelijke eisen. Punt. Dat geeft rust.”
Voel jij je als ondernemer met zulke sterke principes weleens een roepende in de woestijn?
“De ‘olievlek’ wordt gelukkig steeds groter. Inmiddels hebben we een vast arsenaal onderaannemers met een soortgelijke houding. Zij weten hoe ik ben en ze weten ook dat ze mij niks moeten beloven wat ze niet kunnen waarmaken. Ook andere partners kies ik op eerlijkheid en vertrouwen uit. Zoals Van der Wiel; zij zijn net als wij pragmatisch, laagdrempelig en no nonsense. Wat Constructabouw betreft heb ik er altijd bovenop gezeten dat we als team uitstralen dat we onze afspraken nakomen. Mijn medewerkers doen dat allemaal en dat werpt nu z’n vruchten af. Mijn grootste beloning is dat veel nieuwe klanten bij ons zijn gekomen omdat ze hebben gehoord dat Constructabouw heel betrouwbaar is.”
Hoe ben jij in de jaren als mens gegroeid?
“Ik ben selectiever geworden in wie ik energie steek. Mijn man, kinderen en kleinkinderen zijn belangrijk voor me. Én mijn medewerkers. Die staan hier elke morgen om half zeven. Zon of storm. Op vrijdagmiddag drinken we met elkaar een biertje in de kantine en elk jaar organiseer ik een personeelsuitje. Vorig jaar waren we een hele dag weg. Koffie, lunch, varen in sloepjes en eten op een radarboot. Als klap op de vuurpijl kwamen de Glasblazers een halfuur spelen. Iedereen stond te hossen en te springen. Een week later hoorde ik nog hoe geweldig ze dat feest hadden gevonden. Zoiets versterkt het teamgevoel en de onderlinge loyaliteit.”
Ben je trots op wat je hebt neergezet?
“Ik ben niet iemand die zichzelf op de schouders klopt. Als we een grote klus binnen halen, ben ik vijf minuten blij. Daarna denk ik: nu nog waarmaken. Misschien moet ik nog leren om iets langer stil te staan bij succes, want we doen heel leuke dingen. Maar mezelf helemaal geweldig vinden? Dat zit niet in me.”
Hoe zie je de toekomst voor je bedrijf?
“15 jaar geleden was Constructabouw Martha Smit. Toch realiseer ik me dat dit bedrijf ook zonder mij bestaansrecht moet hebben. Daarom heb ik recent een jonge, ambitieuze ‘rot in het vak’ als bedrijfsleider aangesteld. Groei op zich is niet mijn doel, continuïteit wel. Over een tijdje moet Constructabouw op eigen benen staan. Het gaat de goede kant op. Inmiddels zijn er klanten die mij niet eens kennen en die puur voor Constructabouw komen.”
Kun jij makkelijk loslaten?
“Dat lukt steeds beter. Ik werk nu ruim 40 uur, maar wil wel wat meer tijd voor mijn privéleven. Lekker met de boot weg en van het zonnetje genieten, wandelen met de hond, met mijn man een wijntje drinken. Dat soort dingen. Het leven kan zomaar voorbij zijn, weet ik vanuit mijn nabije omgeving. Genieten wil ik niet uitstellen tot later. Later is nu.”
