2018 lijkt een fantastisch jaar te worden voor fotograaf Arie Bruinsma. Zijn bedrijf groeit als nooit tevoren. Hij staat bekend om zijn indrukwekkende projecten als Overlevers, Baardmannen en Red. Begin november van dat jaar exposeert hij in Leeuwarden met de portretserie Ik Ben 2018, waarin hij een jaar lang Friezen en Friezinnen portretteert die betrokken zijn bij Culturele Hoofdstad 2018. Maar dan slaat het noodlot toe.

“Het was 14 november. Ik had hardgelopen tijdens de shorttracktraining van mijn dochter in Leeuwarden. Dat deden we wel vaker met een groepje ouders, om de tijd een beetje nuttig door te brengen. Toen we ’s avonds thuiskwamen werd ik niet lekker. Ik dacht dat ik griep kreeg en ging vroeg op bed.” Midden in de nacht gaat het helemaal mis. Arie wordt met blauw licht naar het UMCG in Groningen gebracht. Hij blijkt getroffen door een groot herseninfarct. “Het was kantje boord.”

Er breekt een spannende tijd aan. Arie wordt 3 maanden opgenomen in de revalidatiekliniek in Beetsterzwaag. Hij is halfzijdig verlamd en moet opnieuw leren praten, eten en lopen. “Het moeilijkste vond ik dat er niet kon zijn voor mijn vrouw Cynthia. Zij moest plotseling alle verantwoordelijkheid op zich nemen; zowel voor ons gezin als voor mijn bedrijf. Ik was niet verzekerd tegen arbeidsongeschiktheid, dat kon ik niet betalen. Mijn ziekte betekende dat er geen inkomen meer was. Het verdubbelde onze zorgen.”

Eén van Arie’s klanten besluit hem te helpen. Zij zet een crowdfunding op, zodat Arie zich op zijn gezondheid kan richten en financieel een tijdje kan overbruggen. De actie haalt de krant en wordt een succes. “Ik kon niet geloven dat iemand dat voor mij deed. Het hielp ons om de eerste periode door te komen.”

In de tussentijd wordt zijn werk overgenomen door collega fotograaf Frank. “Ik ben hem ontzettend dankbaar. Maar uiteindelijk was het mijn grootste wens om zelf weer te fotograferen.” De revalidatiearts begrijpt hoe belangrijk dit voor Arie is. Samen met de ergotherapeut zorgt hij ervoor dat fotograferen onderdeel van de revalidatie wordt. In de kliniek wordt een studioruimte ingericht en in het revalidatieschema wordt tijd ingeruimd. Onder begeleiding van de therapeuten maakt Arie portretten van mensen die betrokken zijn bij zijn revalidatietraject. Een medewerker van de kliniek interviewt de betrokkenen over de impact die de situatie van Arie op hen heeft. Zo lukt het Arie om opnieuw een fotoproject op te zetten, waarin hij deze keer zijn eigen verhaal vertelt. “In de kliniek begrepen ze wat ik nodig had. Ik voelde mij niet langer patiënt, maar weer méns. Ik was weer zinvol bezig en kon betekenis geven aan alles wat mij overkomen was.”

Het project krijgt de naam Op Zijn Kop en wordt binnenkort afgerond. Meerdere partijen zijn geïnteresseerd om het project uit te brengen in de vorm van een expositie of een boek. Aanvullend op alle portretten vertelt Arie verhalen over zijn ervaringen, twijfels, successen en vraagtekens. “Ik merk dat ik de behoefte heb om te vertellen. Om uit te leggen wat er met je gebeurt als je een nieuwe identiteit moet opbouwen; met een hoofd dat anders werkt, met een lijf dat niet meer doet wat je wilt. Dat jouw naasten je weer opnieuw moeten leren kennen. Dat valt niet mee.”

Arie en zijn vrouw merken dat het delen van hun verhaal nog een ander effect heeft. “Mensen voelen zich met ons verbonden. We hebben ontzettend veel steun en hulp mogen ontvangen. Mensen geven aan dat ze geraakt zijn, zich herkennen in ons verhaal en zelfs dat het hen inspireert. Door ons oprechte verhaal te vertellen voelt het alsof we de mensen écht ontmoeten. Regelmatig komen we mensen tegen die reageren op ons verhaal. Soms alleen al door een begrijpende blik. Dat is genoeg om even verbinding te voelen.”

Dat het niet weer hetzelfde wordt is duidelijk. Arie heeft moeilijke keuzes moeten maken met betrekking tot zijn werk. Toch kijken ze naar de toekomst, naar wat er nog wel mogelijk is. “We willen niet dat het zinloos geweest is. We willen weten wat we te doen hebben in deze wereld. Alle strijd en verdriet heeft ons laten inzien wat écht belangrijk is, waar het in het leven echt om gaat, waaronder de oprechte verbinding tussen mensen.”

Arie en Cynthia zien wat hun verhaal teweegbrengt. Ze beseffen dat de grootste impact altijd al zat in de maatschappelijk rakende fotoprojecten die Arie eerder maakte. Ze besluiten hun kwaliteiten te bundelen. Arie met zijn passie voor het maken van bijzondere fotoportretten. Cynthia als coach in het onderwijs en jeugdzorg, met een passie voor het schrijven van verhalen. In hun nieuwe bedrijf VUURVINDERS komt alles samen.

“Bij VUURVINDERS staan authentieke verhalen en portretten centraal. In onze digitale wereld lijken we, ondanks de toename aan contactmogelijkheden, steeds verder bij elkaar weg te raken. Maar mensen hebben van nature de behoefte om ergens bij te horen, om onderdeel uit te maken van een groter geheel. Het delen van verhalen is een mooie manier om de relatie van mens tot mens weer te laten groeien. Verhalen raken, inspireren en verbinden.”

Arie vertelt enthousiast verder. “In eerste instantie gaan we aan de slag met verhalen binnen bedrijven en organisaties. Als consument zijn we steeds meer op zoek naar diensten en producten waar we ons mee kunnen identificeren; die passen bij onze waarden. Wanneer we achter de oprechte bedoeling van een bedrijf of organisatie kunnen staan en ons hiermee verbonden voelen, ontstaat er loyaliteit. VUURVINDERS helpt bedrijven en organisaties hun kernverhaal te vinden, te verwoorden en te verbeelden. Vervolgens brengen we dit kernverhaal tot leven door bijvoorbeeld medewerkers en klanten aan het woord te laten en hun ervaringsverhalen te verspreiden. De verhalen worden compleet gemaakt met sprekende portretten. Zo ontstaat de mogelijkheid om voortdurend vanuit jouw oprechte bedoeling met jouw doelgroep te communiceren en hen te betrekken bij de boodschap die je als organisatie wilt vertellen. We gaan werken met bedrijven en organisaties die ondernemen vanuit hun hart. Die hun werknemers zien als méns, ieder met een eigen verhaal. Die, groot of klein, het verschil willen maken.”

Voor de toekomst hebben de twee grote plannen. Ze willen op termijn een netwerk van Vuurvinders vormen om hun werk verder te verspreiden. Ook zien ze kansen om het werken met verhalen in te zetten bij organisatieontwikkeling en coaching. Daarnaast hopen ze in de toekomst lezingen te kunnen geven over de moeilijke en tegelijk leerzame weg die ze de afgelopen tijd samen hebben afgelegd.

Arie is duidelijk over de missie van VUURVINDERS. “We vormen een platform voor inspirerende verhalen en sprekende portretten van bijvoorbeeld bedrijven en organisaties, maar bovenal van ménsen. Verhalen over bestaansrecht, zingeving, tegenslag en overwinning. We willen samen met andere Vuurvinders een community bouwen waar we weer betekenis geven aan wat we doen, waar mensen zich met elkaar verbonden voelen en waar het weer mag gaan over wat écht belangrijk is. Op deze manier willen wij de wereld die wij samen zijn een beetje mooier maken.”

Foto: Nadine de Ruiter Fotografie